Ulga rehabilitacyjna przysługuje też opiekunom osób niepełnosprawnych

Część z kosztów utrzymania osoby niepełnosprawnej można odliczyć od dochodu i zapłacić przez to niższy podatek. Dotyczy to zarówno samych niepełnosprawnych, jak i osób, które utrzymują niepełnosprawnych członków rodziny. Przy korzystaniu z tej ulgi trzeba pamiętać o tym, że nie wszystkie wydatki i nie w każdej wysokości można odliczyć.

Dla osób, które mają na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, warunkiem skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest to, aby w roku podatkowym osoby niepełnosprawne nie miały dochodów przekraczających 9 120 zł. Muszą one też mieć orzeczenie o niepełnosprawności.

 – W przypadku ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć wydatki m.in. przeznaczone na korzystanie z samochodu osobowego, na dojazdy, na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze – wyjaśnia Agencji Informacyjnej Newseria Katarzyna Rola-Stężycka, kierownik zespołu analiz podatkowych Tax Care.

W ramach ulgi można odliczyć poniesione wydatki m.in. na adaptację i wyposażenie mieszkania na potrzeby osoby niepełnosprawnej oraz wydatki na zakup i naprawę sprzętu i urządzeń niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. Do odliczenia kwalifikują się też wydatki związane z przystosowaniem samochodu do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa. Wydatki na przewodnika nie mogą jednak przekraczać 2 280 zł w roku podatkowym. Taki sam limit dotyczy kosztów utrzymania psa asystującego.

Co i kiedy udokumentować?

 – Ustawa nie wskazuje wprost, jakie dokumenty powinny być w posiadaniu osoby, która korzysta z ulgi rehabilitacyjnej. Trzeba jednak zadbać przynajmniej o możliwość uprawdopodobnienia tego, że takie zabiegi miały miejsce, może to być np. skierowanie na zabiegi. Nie są potrzebne dokumenty, które bezpośrednio potwierdzają poniesione wydatki – wyjaśnia Katarzyna Rola-Stężycka.

Taka zasada obowiązuje przy wydatkach limitowanych, np. związanych z dojazdami na zabiegi rehabilitacyjne.

 – Organy podatkowe zazwyczaj dokonują takiego oszacowania na podstawie odległości, ilości  kilometrów, które dana osoba musi przejechać na zabiegi oraz częstotliwości tych zabiegów. Ponadto istotne jest, że obowiązuje tutaj górny limit – 2280 zł w ciągu całego roku, co oznacza, że jeżeli dana osoba poniosła wyższe wydatki to może jednak odliczyć od dochodu tylko tę kwotę – mówi ekspertka.

Natomiast w przypadku wydatków nielimitowanych podatnik musi udokumentować fakt poniesienia wydatku i jego wysokość.

Należy także pamiętać, że np. w przypadku korzystania z samochodu nie można odliczyć wszystkich wydatków z tym związanych.

 – Jeśli chodzi o skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej, związanej z wydatkami na używanie samochodu, można tylko i wyłącznie uwzględnić wydatki związane stricte z używaniem samochodu. Zarówno bowiem interpretacje podatkowe, jak i orzecznictwo sądów jasno wskazują, że nie można z tego odliczenia skorzystać w przypadku np. opłacenia ubezpieczenia samochodu albo przeprowadzenia jakiegoś remontu – podkreśla Katarzyna Rola-Stężycka.

Przy uldze rehabilitacyjnej dokumenty – dla celów ewentualnej kontroli fiskusa – należy przechowywać 5 lat od końca roku podatkowego, w którym płacimy podatek, czyli w przypadku rozliczenia za 2012 rok do końca 2018 roku.

Trzeba też pamiętać o tym, że osoby niepełnosprawne mogą skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej pod warunkiem, że wydatki na te cele nie zostały w całości sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, NFZ, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub nie zostały zwrócone tym osobom w inny sposób. Jeśli dofinansowanie nie pokrywało wszystkich kosztów, podatnik może odliczyć od dochodu różnicę między poniesionymi wydatkami a otrzymaną kwotą.

W ramach ulgi rehabilitacyjnej podatnik może odliczyć także wydatki na leki – w wysokości kwoty powyżej 100 zł miesięcznie, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki.